Eerste echte stagedagen achter de rug!

Haai allemaal!

Hier weer een verslag van mij.
Vandaag zijn mijn opa en oma 50 jaar getrouwd. Jammer genoeg kan ik daar niet bij zijn. Maar ik heb ze net even aan de telefoon gehad en dat deed me goed!

Trouwens er staan nu ook foto's bij het vorige bericht.
En natuurlijk ook bij dit bericht!

Maar goed. Terug naar the beginning. Want mijn laatste verslag liep tot en met zondag en ondertussen is er natuurlijk weer veel gebeurd.

Maandag was het dan echt tijd voor stage. We moesten om 7 uur al op school zijn, hoewel we pas rond half 10 hoefde te beginnen. Dus wij met ons gare hoofd van het weekend deden gewoon op ons gemakje, want acht.... een paar minuten later was vast niet erg. Onderweg naar de school horen we normaal de kinderen al gillen en rennen door de school, maar nu was het dood stil. Zouden ze dan vrij zijn op maandagochtend of wat? Maar goed, wij sjokken dus gewoon verder en hoe dichter we bij school kwamen, hoorde we nog steeds niets. Tot we aan de zijkant van de school liepen en ineens vanalles door een luidspreker hoorde. Dus wij komen de hoek om, staan alle kinderen netjes in het gareel en is er een of andere ceremonie. Wat blijkt nu, dat de kinderen iedere eerste maandag van de maand een maandopening hebben waarbij de vlag wordt gehesen en het volkslied e.d. ten gehore worden gebracht. Het tafereel ziet er een beetje legerachtig uit. Ze marcheren en groeten de docenten enzo... Waren we al te laat, moesten we er ook nog tussen gaan staan! Je hoorde de kinderen grinniken.... En natuurlijk had ik mijn filmcamera niet bij, want ik dacht ach, ik hoef toch niet iedere dag te filmen op stage. Dat zul je dus altijd zien. We hebben natuurlijk wel Mr. Ronny op zijn donder gegeven, dat hij ons hierover niets heeft verteld, want wij hadden hem natuurlijk heel de zaterdag gezien! Maar nu weten wet dat in ieder geval voor de volgende keer. Maar goed. Ik zou vanaf vandaag met Mr. Slamet meelopen. Hij vroeg mij of ik hem wilde observeren en hem tips e.d. wilde geven over zijn manier van lesgeven. Fijn…. Niet dus, want ik had het observeren afgelopen vrijdag al wel gezien, maar goed. Natuurlijk gingen we nog ff nalachen met Mr. Ronny over onze avonturen van het weekend. Na de lessen hebben ik samen met Mr. Slamet de lessen nabesproken. Ik had een A4 vel (voor en achterkant) volgeschreven met punten ter verbetering. Ik had het idee dat hij van veel dingen niet eens iets doorhad tijdens de les. Ik bedoel als leerlingen briefjes doorgeven, dat je dat niet altijd ziet, okay, maar het was een groot fluoricerend roze vel dat door de klas ging! Daarnaast moet je niet denken dat veel kinderen aan het opletten waren, de meeste waren met hun spulletjes aan het spelen of huiswerk van een andere les aan het maken. (hier hebben de kinderen geen laatjes in hun tafeltje, maar werken met alle boeken van zowat alle lessen op de tafel) Je snapt wel dat de les erg saai moet zijn geweest. Ze moesten veel luisteren en weinig doen….. beetje jammer.
Nadat we thuiskwamen wilde ik nog even terug naar “de Mall” waar ik die bh’s gekocht had, want die ene die ik zo uitgebreid had gepassen in de winkel, die paste dus in werkelijkheid niet! Mr. Ronny moest wel lachen toen we dat vertelde, maar hij waarschuwde ons dat je meestal zo’n soort dingen niet terug mag brengen. Hij zei zo mooi: “Ja dat stond daar toch op zo’n bord!” Ik zo, ja en bedankt dat je dat dan ff voor ons vertaald als dat er staat in het Indonesisch. Haha, maar goed.

Wij een taxi gepakt naar het winkel centrum. In eerste instantie reed hij nog verkeerd ook, maar dat was mijn schuld, want ik liet het tasje zien en nu blijkt dat ongeveer al die Malls van dezelfde soort zijn en dus ongeveer allemaal dezelfde naam dragen. Dus ik maar snel het bonnetje gezocht waar de straatnaam op stond (ik durf het zelf niet uit te spreken, want mijn Indonesisch is daar nou niet bepaald goed genoeg voor hahaaha) Maar goed. OP een gegeven moment zag ik een steegje en als je daar doorheen zou lopen dan stond je recht voor de Mall. Dus ik zo tegen die taxichauffeur van STOP STOP, maar hij reed gewoon door. Na een keer of tien (gelukkig was het druk en reden we langzaam) stopte dan eindelijk de taxi. Hij zal ook wel bij zichzelf gedacht hebben, maar goed. Aangekomen in de Mall ga ik natuurlijk heel onschuldig naar de kassa. Bu Thea had al gezegd dat ik maar moest proberen om te zeggen dat ik uit Nederland kom en dat ik voor Nederland wel de goede maat had gekocht , maar dat hij toch niet paste. Natuurlijk moest ik dat weer zeggen tegen zo’n verkoopster die geen Engels kan, dus hup weer iemand anders erbij. Natuurlijk moest ik eerst meer naar het kraampje van de Bh’s want daar moest overlegd worden, en uiteindelijk was het zo dat ik dan maar iets anders moest kiezen, want een maatje groter van die soort hadden ze niet. (Ze komen daar niet verder dan 80B bij de meeste BH’s maar goed.
Maar dat wilde ik natuurlijk niet, want dan kreeg je van die lelijke met kant enzo. Dus ik heb net zolang gedaan alsof ik gek was, tot ik ze zover had dat ik mijn geld terug kreeg….. Dat was een opluchting zeg….
Daarna zijn we nog maar ff verder gaan shoppen, want we hadden nog lang niet de hele Mall gezien. Uiteindelijk kwamen we bij een soort boekhandel waar ze echt vanalles hadden. Daar zijn we echt gaan inslaan, niet te filmen zoveel dat Nath en ik gekocht hadden. Veel cadeautjes (bijvoorbeeld voor Francien , Lieke en Leonie, omdat ze bijna jarig zijn), maar ook voor Pap en mam en voor Natasja. En natuurlijk zat er ook iets bij voor Rick hihi….. Ook voor de school waar we stagelopen hebben we iets gekocht. Ze hadden namelijk geen kaart van de wereld en de kinderen weten echt absoluut niet waar Nederland ligt. Ze denken echt dat wij met de auto hier zijn gekomen….. Toen kwamen we een wereldkaart tegen, met veel vlagen van landen over de hele wereld. Die kaart die krijgen ze in de laatste week van ons bezoek, want dan zijn we van plan om ipv Engels, Aardrijkskunde te geven.
Het was trouwens nogal grappig in de winkel want er was maar 1 verkoopster die Engels kon. Alles wat we wilde vragen moest aan haar, dus ze werd echt stront ziek van ons, want steeds moesten we haar hebben. Op den duur volgde ze ons maar een beetje om zo maar in de buurt te blijven.
Aangezien we veel cadeautjes hadden wilden we graag dat het werd ingepakt. (Das wel makkelijk, dan hoeven we dat zelf niet meer te doen en kunnen we het meteen geven als we thuis komen) Wij vragen of dat dat kan….. Ja geen probleem, we moesten maar ff meelopen naar achter in de winkel. Echt niet te geloven we konden kiezen uit meer als 30 verschillende soorten inpakpapier. En er was ook nog een hele inboedel aan strikken en linten. En gaaf dat ze inpakken! Ze vouwden van ons papiertje gewoon een tasje, echt vet! (wat dat betreft had ik wat beter op moeten letten, maar goed) Maar op een gegeven moment zag ik het. Ze waren een rekening aan het schrijven. Oftewel je betaald voor het papiertje. Wel niet veel, maar hallo, dat hadden ze ons niet gezegd! En ze wilden ons nog dubbel laten betalen ook, maar daar waren wij het natuurlijk niet mee eens, aangezien onze eerste cadeautjes werden ingepakt uit 1 papiertje! Dus na lang praten en doen alsof we het niet begrepen, kregen we ze zover dat we dus maar voor 1 papiertje hoefden te betalen! Nee mam, wij laten ons niet afzetten haha….

Natuurlijk kwam er toen iets grappigs. Nathalie en ik hadden het er al over gehad dat we onze telefoon zo vaak lieten vallen. En natuurlijk valt net de telefoon van Nathalie midden in de winkel. Kapot…… Al die mensen op zoek naar stukjes van het frontje, maar helaas voor Nath was haar frontje niet meer te redden. Gelukkig had de telefoon zelf niets.
Tegenover deze winkel hadden ze een kraampje met allerlei frontjes dus wij maar meteen naar dat kraampje om een nieuw frontje te kopen. Die kosten hier trouwens echt geen drol. 2,50 voor een frontje, dar vind je ze in Nederland niet voor! Dus sloeg Nath maar meteen 3 verschillende frontjes in. Ik had ook kei gave voor mijn telefoon gezien, maar gelukkig bedacht ik me op tijd dat ik die frontjes dan nog maar 7 weken zou kunnen gebruiken, omdat als ik terug kom, ik een nieuwe telefoon krijg! Dus dan nog maar even met dit frontje rondlopen.

Daarna kwamen we langs een winkel die “All Star” schoenen verkocht in pump versie. Zie foto voor verduidelijking! En natuurlijk begon het daarna kei hard te regenen.
Dus wij snellen de Mall uit, opzoek naar een ankot (dat is zo’n openbaar vervoersbusje waar je voor 20 eurocent de hele stad meer door crosst) Na lang nadenken, dachten we te weten welke ankot we moesten hebben. (we wilden in eerste instantie een taxi, maar er is er maar 1 die op de teller rijd en die wilde niet stoppen. Andere taxi’s waar je een prijs moet afspreken bedonderen je waar je bij staat) Nou, dus wij aan die ankot chauffeur gevraagd of die naar Jl Merdeka reed (de straat waar de pastoor woont). Dat reed ie dus wij stappen in. Op een gegeven moment werden we eruit gezet en kregen we te horen dat dat Jl. Merdeka was. Maar wij herkende er helemaal niets. We bleken in een hele lange winkelstraat te lopen die Jl. Merdeka heette (achteraf gezien is dat dezelfde straat als waar de pastoor woont, maar goed)
En de mensen wezen ons als maar rechtdoor. Ik denk dat we het wel een keer of 4/5 gevraagd hebben en steeds lieten de mensen ons rechtdoor lopen. We noemden steeds de naam Santa Yusup (de naam van onze school). Toen ik naar het spoor wilde vragen en mijn taalgids tevoorschijn toverde, en aanwees wat ik bedoelde, wisten ze of niet wat het was, of ze wisten niet waar het was, maar ze bleven maar nee knikken. Fijn zo’n boekje hahahaa.
Ondertussen begon het steeds harder te regenen en ik werd steeds chagarijniger. Mijn schoenen worden nu toch echt een beetje te klein (die blijven dus hier) en mijn tenen deden vort zeer. Opeens zagen we iets bekends, DE KARAOKE BAR!!!! Echt serieus, we konden wel door de grond zakken, dat was dus precies de verkeerde kant als waar wij moesten zijn. En aangezien we in een diepe plas waren gaan staan (die wegen zijn zo brak dat je met de regen niet meer kan zien of het een diepe plas is of dat er alleen maar water stroomt) dat mijn schoenen, de onderkant van mijn broek en mijn sokken helemaal doorweekt waren! Dus dan maar een taxi. Maar ook nu weer of er wilde er geen een stoppen of er kwam er geen langs. Op een gegeven moment stapten we dan toch maar op een taxi af die zonder teller reed, maar die wou ons 3,50 euro laten betalen…. JA DAAG dacht het niet…. We hebben nog de tactiek geprobeerd van het weglopen, maar het mocht niet baten…… Dan maar geen taxi. We wisten dat Bu Thea een feestje had, dus we konden niet naar huis bellen. Dan maar naar Mr. Ronny. Gelukkig kon hij ons vertellen in welke ankot we moesten (en we weten nu ook dat deze ankot door heel de stad rijd en ongeveer overal komt, dus we nemen nooit meer een andere). Nu kwamen we gelukkig wel thuis. Wat blijkt achteraf….. Santa Yusup is ook een ziekenhuis en ze stuurden ons allemaal in de richting van het ziekenhuis. Dus de volgende keer zeggen we Kathedral en dan komen we vast wel thuis! Hahahahaha……
We zouden om 16.00 uur alleen maar even een BH terug gaan brengen en na ons geshopt en na ons avontuur van het verdwalen in Bandung-city waren we goed en wel om 19.45 thuis.
En we hebben nog wel een straatnamenboek van de Pastoor gekregen….. Maar dan moet je hem natuurlijk wel meenemen!!!!!!!
Na deze vermoeiende dag zijn we heerlijk gaan slapen, daar waren we wel aan toe.

Dinsdag kon ik gelukkig uitslapen, aangezien ik pas om half 11 les hoefde te geven. Erg fijn, aangezien ik maandag avond niet erg goed had geslapen. Ook vandaag moest ik weer observeren, ik was blij dat we niet zo heel veel lessen hadden, want ik werd er echt gaar van. Net zoals de kinderen zat ik bijna te slapen in de klas…..
Na de lessen en het nabespreken zou Mr. Ronny ons meenemen naar een internetcafé, waar je voor 20 a 40 cent kon internetten. Nadat we een heel stuk hadden gelopen kwam het ons toch wel heel bekend voor. Ofwel, we waren in de straat waar we de avond ervoor al dolend hadden gelopen! Maar goed. Wij dat internetcafé in…… En warm, warm echt niet te filmen. Het zweet liep na 1 minuut daar binnen te zijn al overal met stralen naar beneden. Daarnaast was het onze bedoeling om foto’s op de site te zetten, maar de computerkast zat achter slot en grendel en daarnaast was internet zo traag….. nog 10 x zo traag als bij de pastoor! (Het harmonienieuws downloaden, wat ik trouw iedere week doe, heeft me ongeveer 20 minuten geduurd!!!!!!!)
Dus dan toch maar naar het best wel dure internethok in het hotel….. Of nog beter…. Lekker naar het zwembad in het hotel en dan illegaal gebruk maken van hun niet geblokkeerde draadloze internetverbinding…… hahahaha…. ERG HANDIG!!!!
Nadat ik mijn mailtjes had gecheckt zijn we snel weggegaan. Mr. Ronny wilde ons graag zijn verblijfplaats laten zien, dus stapte we weer in een ankot en dat bracht ons bij het volgende avontuur. Want we moesten zohard remmen, dat er zo’n brommertje achterop de ankot reed. Dus iedereen uit de ankot (behalve wij, want wij verstaan da vrouwke toch niet). Gelukkig had ze niets, alleen haar brommer zag er een beetje brakjes uit…. Nadat Ronny weer terug in de ankot stapte, reed deze weg. Politie of verzekering, daar doen ze hier niet aan!!
Nadat we uitstapte begon het (natuurlijk) weer kei hard te regenen. Deze keer hadden we geen paraplu bij dus werden we alweer nat! Onderweg nog even gestopt bij een kraampje waar ze rambutan verkochten. Da’s erg lekker (wist ik nog van de vorige keer) en zelfs Nath vond het wel redelijk smaken dus….. Bij zijn huisje aangekomen, wilde we snel weer weg. De kamer is zo klein dat na een half uurtje de muren al op je af komen. Het mag dan wel goedkoper zijn dan de kamer waar we nu zitten, maar wij zitten 10 of misschien wel 20 x beter!!! Wat dat betreft hebben we het erg goed getroffen!!!!

Nadat Ronny ons weer bij de ankot had afgezet zijn we (alleen ahahah  het kon nu niet meer fout gaan) op weg naar huis gegaan. Deze keer alweer bijna een aanrijding met een brommer omdat ie ineens de weg overstak, maar gelukkig deze keer geen gewonden of schade ofzo. Ronny had ons geleerd wat je moet zeggen als je eruit wil, want “Stop” is hier niet gebruikelijk, dat hadden we wel gemerkt. Je moest dan Kiri zeggen, maar ik dacht dat het KIKI was, dus ik tegen die chauffeur…. Kiiiikiiiii hahaha hij keek mij echt zo aan, en Nath nee het is Kiri, dus ik weer kiiiirrriiiiii hahahha echt die mensen in de ankot hebben mij echt keihard uitgelachen, maar goed. Hij snapte wat ik bedoelde haahah

Vandaag weer stage gelopen en zelf les gegeven voor de eerste keer! Meteen een aantal kinderen goed de wacht aan gezegd en ook wat kinderen flink straf gegeven. (ze hadden hun huiswerk niet gemaakt en moesten van de docent dit ergens anders afmaken, maar zij waren er tussen uitgeknepen en in de kleedkamer van de gymdocent gaan zitten…. Tja dat hadden ze niet moeten doen. En dat hebben ze geweten ook. Toen ik zei dat ik ze zou meenemen naar Ms. Melly (de directrice) toen begonnen er meteen een paar te huilen en andere trokken wit weg. Ik heb dan ook gezegd dat ik dit voor deze ene keer niet zou doen, omdat ze al zo geschrokken waren, maar de volgende keer doe ik het wel) Ze zullen me wel behoorlijk streng vinden, maar er is echt orde nodig en dat zullen ze krijgen ook! (gna gna gna) Nee grapje, maar echt serieus, Mr, Slamet durft zelf niet in te grijpen en was blij dat ik dat deed…. Ik bedoel dat zegt toch al genoeg of niet…….
Eigenlijk mocht ik trouwens nog niet echt lesgeven, maar ik had in de ochtend nogal kritiek op de les die hij had voorbereid, dus had ik voorgesteld dat hij eerst die les zou geven op zijn manier aan groep acht B en dan zou ik dezelfde les op mijn manier geven aan groep 8A. Het was best wel een succes al zeg ik het zelf en de leraar was behoorlijk onder de indruk dat het zo ook kon!!! YOU GO CHANTAL hahaha....

Na school heb ik nog gebeld met opa en oma en natuurlijk mijn verslag getypd, zodat we het zodadelijk (als internet er tenminste niet meer uitlicht) ons verslag met wat foto’s op internet kunnen zetten.

Ik vergeet trouwens nog iets te vertellen. We hebben gisteren Hollandse pot gegeten!! Dat was echt smullen. We kregen aardappelpuree met sla en gehaktballetjes! De sla was echt lekker, met ei en annanas en ui en tomaat en lekkere dressing! De gehaktballetjes smaakte best bijzonder, maar ook erg lekker. En de jus over de aardappelpuree maakte het geheel compleet!!!!
En vanavond eten we Chinese bonen, weer met aardappelpuree en gehaktballetjes, maar nu zat er geloof ik ook nog iets anders bij. Naja we zullen wel zien…. Het eten smaakt hier in ieder geval prima, al zijn er natuurlijk ook dingen die ik niet lekker vind, maar je hoort mij niet klagen!!

Ik zal nu echt stoppen want het is nu wel weer lang genoeg!
Opa Vorstenbosch, alvast gefeliciteerd met je verjaardag morgen.
En voor alle anderen…. Tot de volgende keer!!!!

Dikke kus, Chantal

Ps. Ome Andre en tante Yvonne, gefeliciteerd met de geboorte van Bram!!!!


PPS. Ik zit nu in het hotel heel sneaky met mijn laptop, vraag ik aan de vrouwke, is het goed als ik hier mijn laptop neerzet om mijn "verslag" uit te typen. Zegt ze ja tuurlijk en als je wil kan je ook gebruik maken van internet!! Free charge!!! Keej dan heel mooi, oftewel dan hoeven we dit dus niet meer sneaky te doen!