De laatste week in Bandung

Hey lieverds!!

Dit bericht is al een beetje oud, maar ja we zitten dan ook al in Sumatra en we hebben eerder geen tijd gehad om op internet te gaan. Maar hier dan toch een verslag over wat we in onze laatste anderhalve week gedaan hebeben in Bandung

(ps het volgende bericht gaat over ons scholenbezoek, dus lezen!!!)

Hallo allemaal.

Hier dan waarschijnlijk mijn laatste verslag vanuit het mooie Bandung.
Vandaag is de laatste dag dat wij hier zijn en nog hebben we het nog zo druk dat we maar een lijstje hebben gemaakt met alles wat we nog moeten doen.

Het verslag van deze keer zal weer wat langer zijn dan de vorige, aangezien ik nog van anderhalve week moet vertellen. Maar goed. Ik zal maar snel beginnen. Des te sneller zijn jullie klaar met lezen.

Ik was gebleven bij zondag 5 maart.
Vandaag zou de opening zijn van het restaurant van Novy (de dochter van Thea). Om half 11 zou de opening zijn, maar omdat iedereen hier altijd te laat komt, zou de zegening pas om 11 uur beginnen. Nath en ik zijn om kwart over 10 naar het restaurantje vertrokken, want wij konden natuurlijk niet te laat komen. Toen we daar aankwamen zagen we dat veel mensen een bloemstuk hadden gegeven. Daar hadden wij natuurlijk weer niet aan gedacht en dus zouden wij wel even snel naar een bloemenwinkel lopen. De zegening begon toch pas om 11 en het was een 10 min lopen dus dan zouden we het wel halen. Maar na 10 minuten in Nederlands tempo flink doorlopen hadden we de bloemenwinkel nog steeds niet gevonden. En het werd maar later en later. Nadat we het nog even gevraagd hadden kwamen we dan helemaal bezweet bij de bloemenwinkel aan. Maar ja, als we een bloemstuk kopen, wat is dan een normale prijs, dus wij hebben snel gebeld naar Irma die ons een indicatie gaf. Die indicatie bleek achteraf veel te duur, want zij zei 10 euro en uiteindelijk heb ik een bloemstuk voor 4 euro gekocht! En nog een mooie ook. Dus dat was leuk. Maar toen moesten we weer terug naar het restaurant en we zouden als we moesten lopen zeker te laat komen, dus wilden we een ankot pakken. Natuurlijk komt er op zo’n moment nooit de goede ankot langs maar uiteindelijk hebben we er dan toch een gevonden. Nadat we waren uitgestapt zijn we snel naar het restaurant gelopen en natuurlijk waren we TE LAAT! De zegening was net 5 min eerder begonnen. Erg jammer maar aangezien we er toch niets van snapte gaf dat niet zoveel.
Nadat we daar lekker hebben gegeten zijn we nog even gaan winkelen en heb ik een leuke broek en een shirtje gekocht. S avonds zijn we nog even op internet gegaan. En daarna zijn we lekker pizza gaan eten. We waren daar met de ankot naar toe gegaan dus moesten we ook weer met de ankot terug. Dus wij naar de overkant van de straat om een ankot te pakken. We stappen in en op een gegeven moment hebben Nath en ik in de gaten dat we in de verkeerde zitten, want deze ging precies de andere kant op, richting de ankotstophalte. Nath zegt nog voor de grap, dadelijk stopt hij en zegt hij dat hij niet meer verder rijdt. En precies zo was het. Stonden we daar om 9 uur savonds ergens aan de andere kant van Bandung….. En wij wilden natuurlijk terug naar huis en naar bed want morgen zouden we vroeg op moeten. Dus wij daar maar weer in een ankot gestapt, zegt ie ja ik heb eigenlijk geen dienst meer, maar ik wil jullie wel brengen, maar dan rijdt ik als taxi en kost het je 2 euro!!! (hoewel een ankot maar 20 cent kost!!) Dat balletje ging natuurlijk mooi niet op, en hebben we snel een ankot gepakt die wel als ankot reed en zijn we als nog veilig thuis gekomen.

Maandag 6 maart.
Vandaag moesten we om 7 uur op school zijn. Want het was de eerste maandag van de maand en deze keer had ik natuurlijk wel mijn filmcamera bij. Het was wel een beetje anders als de vorige keer maar het bleef nog steeds leuk om te zien. Ik heb de kinderen nog het liedje hoofd schouders knie en teen aangeleerd en dat was natuurlijk sensatie omdat ik ze verschillende variaties hadden geleerd.
Daarna hebben we les gegeven en om 2 uur zouden we met Sita gaan lunchen (dat is de vrouw waar we zaterdag dat gesprek mee hebben gehad). We zijn eerst naar haar huis gegaan om haar moeder op te halen. Zij spreekt Nederlands dus dat was wel leuk. Daarna zijn we naar het restaurantje gegaan en hebben we ook haar zus ontmoet. We hebben erg lekker gegeten. Daarna hebben we verder niets meer gedaan.

Dinsdag 7 maart.
Vandaag hebben we eerst een presentatie gegeven over Nederland en Europa aan groep 6 en groep 7. Het was een beetje jammer dat onze afspraken weer niet nagekomen waren. Want de ruimte waar we de presentatie zouden geven, was natuurlijk weer voor iets anders in gebruik. En dus konden we niet op het afgesproken tijdstip lesgeven. Beetje jammer, maar goed, gelukkig is het goed gekomen, dus dat viel mee. De presentaties gingen opzich wel goed, maar de kinderen hadden niet echt vragen en dat vonden we wel jammer.
Na de presentaties zijn we nog even naar de stichting te gaan of alles er volgende week dinsdag zou staan zodat wij foto’s kunnen maken. Er was nog een school die nog wat extra’s wilde en dus hebben we dat ook nog gedaan. We hebben zoveel geld haha dat we anders toch niet wisten waar het aan op zou gaan. En ook hebben we rubbertegels besteld voor de heel speelplaats van de kleuters, zodat ze zachter vallen als op het beton wat er nu ligt. Als het goed is is alles volgende week dinsdag klaar, dus ik ben benieuwd.

Woensdag 8 maart.
Vandaag hebben we aan groep 8 gepresenteerd Dat was echt super leuk! Ze waren zo enthousiast, vooral over mijn huis, de tuin van Nath en carnaval en de afsluitdijk. Het was zo leuk om aan hun te presenteren. Ze stelden ook hele leuke vragen en waren heel geïnteresseerd. Dan geeft het zoveel voldoening om te presenteren. Erg leuk.
Na school zijn we met Ria (dat is een Nederlandse vrouw die ook bij Thea logeert) en Irma naar de angklungschool geweest. Ik was daar natuurlijk al een keer geweest. Maar ook deze keer was het weer leuk. Ik heb ook nog een angklung gekocht. Ik heb er lang over getwijfeld, maar heb het toch maar gedaan, aangezien ik het wel al heel lang wilde. Dus dan toch maar. Niet dat mijn koffer nu nog dicht kan, maar goed, dat zien we dan wel weer.
Toen we terugkwamen zijn we nog lekker met Thea bij de pizzahut wezen eten. Erg lekker en heel gezellig. Ook deze keer maar weer een doggiebag meegenomen, want ik kon hem niet helemaal op.

Donderdag 9 maart
Vandaag aan groep 5 gepresenteerd. Maar dit viel natuurlijk wel tegen omdat groep 8 zo leuk was. Groep 3 was stil en wist niets te vragen. Ook reageerde ze niet zo enthousiast. Dus dat was wel jammer. Daarna zijn we lekker met de pastoor mee gaan zwemmen. Daar waren we echt aan toe want het was weer snikheet. Het zwemmen was wel leuk want kinderen van onze school hadden zwemles. Nadat we even hadden gezwommen zijn we een kwartier, 20 minuten in de zon gaan liggen. Ik had me van te voren wel ingesmeerd, maar niet mijn benen. En dus was ik net een kreeft toen ik savonds mijn benen bekeek. Niet te geloven en zeer dat het deed haha, dus dat heb ik ook weer geleerd. Ik smeer voortaan mijn benen wel in…..
Na het zwemmen zijn we met Ibu Mur en de pastoor tv’s gaan kopen voor de scholen. En we hebben ook nog 2 dvd spelers gekocht. Voor een tvkast wordt nog gekeken. Dus hierover later meer.

Vrijdag 10 maart.
S ochtends hadden we eerst bespreking met de pastoor. We hebben met hem ons verslag besproken en hij was het er wel mee eens dus dat is mooi. Daarna zijn we in de katine van Novy gaan eten. En hebben we sirsakjuice op. Erg lekker (sirsak is een vrucht). Daarna zijn we gaan winkelen voor de scholen. We hebben veel ballen en ander speelgoed gekocht en verder ook nog 2 radio’s. Aangezien ze de radio’s niet meteen konden leveren zei ik voor de grap, dan krijgen we zeker wel korting (aangezien het ook voor de arme scholen is) Nee, zei de verkoper, maar ik kan jullie wel 2 microfoons erbij geven. En dat kwam erg goed uit, aangezien we ook microfoons wilde kopen maar ons geld niet meer toereikend was. Haha.
Thuis gekomen hebben we alles verdeeld en een lijst gemaakt wat welke school krijgt. Deze lijst komt in het andere verslag over de scholen.
Toen waren we klaar om naar Jakarta te gaan. Linda zou ons om half 5 oppikken maar dit werd uiteindelijk half 6.
Na een lange rit kwamen we dan eindelijk in Jakarta aan. Natuurlijk liet Linda ons nog even zien waar haar nieuwe penthouse gebouwd werd. Toen gingen we ergens eten. Een soort bufet aan tafel en de specialiteit was Peking Eend…. Best lekker, alleen jammer dat er dan van die eenden zo overal hangen haha.We hebben daar haar oudere zus, haar moeder en een oom en tante ontmoet. Het was erg gezellig. Daarna was het tijd om naar haar studio te gaan. Wij waren doodop, aangezien we veel gedaan hadden vandaag en het was ook alweer half 11. Nadat we bij Linda’s winkel waren beland (aan de andere kant van Jakarta, ongeveer 35 a 40 minuten rijden) gingen we daar natuurlijk eerst rondkijken. Daarna naar de bovenste verdieping waar haar studio was. Het was kleiner dan we verwacht hadden, maar het was er wel knus. We sliepen met zijn 3tjes in een kingsize bed. Helaas zat er ook nog een kakkerlak die we moesten killen, maar goed hahah…. En toen zijn we moe in slaap gevallen.

Zaterdag 11 maart.
Vandaag zouden we op ons gemakje gaan ontbijten en daarna zouden we naar Monas gaan, dat is een monument in Jakarta. Natuurlijk (en dat is logisch als je met zo’n zakenvrouw meegaat) veranderde de planning al bij het opstaan. De meeting die Linda had, was verschoven en wij moesten binnen een kwartier aangekleed en wel klaarstaan. Linda zou ons afzetten bij een hotel waar we zouden ontbijten en zelf zou ze weggaan. Door ons gehaast waren we ons fototoestel vergeten en daar hadden we dus al snel spijt van. Men wat een gaaf hotel was dat. Dat was dus echt zo’n sjiek de friemel hotel waar alleen hele rijke mensen naar toe gaan. Staan wij daar in onze vakantie outfit met een gaar hoofd!! Wij daar aan tafel, wordt zelfs de servet op je benen gelegd! WOW….. Het ontbijtbufet was groot en veelzijdig, voor ieder wat wils, dus ik kon mijn lol op hahaha. En wat ik nog het meest bijzonder vond, is dat het bestek van witgoud was. Dat zegt dus wel genoeg!!! Na het ontbijt moesten we helaas afscheid nemen van dit onwijs gave hotel en zijn we terug naar de winkel gewandeld. Daar aangekomen hebben we ons snel ff wat opgefrist, want daar hadden we ’s ochtends natuurlijk geen tijd voor gehad en daarna zijn we met een staffmember (zoals Linda haar personeel noemt) naar Monas gegaan. Monas is een soort obelix met daar bovenop een vuur van goud gemaakt. Erg indrukwekkend om te zien. Je kon ook naar boven om van het uitzicht te genieten, maar er stond een wachtrij van hier tot tokio ongeveer dus dat ging ons iets te lang duren. We zijn wel naar binnen gegaan en hebben ons aangesloten bij een ander reisgezelschap dat daar een rondleiding kreeg. Uiteindelijk hebben we nog met 1 man gepraat. Hij kwam uit Zwitserland en spraak verbazend goed engels. Achteraf bleek wel waarom. Dit was een reisgezelschap bestond uit verschillende afgevaardigden van de verenigde naties. Er waren mensen van Unicef, van World Food Organisation en noem maar op. Zij gingen naar Banda Aceh om te kijken hoe het nu gaat op de plaatsen waar de tsunami is geweest! Het was erg leuk om met hem gesproken te hebben. Daarna zijn ook wij gegaan, omdat we anders niet op tijd terug zouden zijn voor de lunch.
We gingen met de bus, en dat is hier een stuk beter geregeld dan in Nederland. Je koopt een kaartje en je kan eruit wanneer je wil. En het gaat een stuk sneller als dat je met de taxi gaat.
We zijn uitgestapt bij een groot winkelcentrum waar ik een tjongklak wilde kopen (dit schrijf je niet zo maar zo spreek je het wel uit) Dat is een leuk spel wat we hebben leren spelen bij Thea. Nadat we ongeveer alle verschillende winkeltjes hadden gezien heb ik natuurlijk bij de goedkoopste gekocht. (hahaha) Daarna zijn we terug naar de winkel gegaan om te gaan lunchen. We zijn met Linda en 2 zakenrelaties gaan lunchen in een Japans restaurant. Het was erg lekker. Daarna zijn we snel in de auto gestapt en zijn we naar een pretpark gegaan. Linda vertelde ons dat het net zoiets was als Disney. Nou dat was helaas niet zo, maar het was wel gezellig. We gingen vrij laat en dat vonden we wel jammer want als het erg druk zou zijn, dan konden we maar in een paar attracties en zo was het natuurlijk ook. Voordat wij uit elkaar zouden gaan wilden ze eerst met ons gaan raften. Maar ja raften is bij ons iets anders dan dat ze hier bedoelen. Want hier is raften gewoon de piranja. Wij de rij in, komen we langs zo’n bord met regels. Daarop stond dat we onze veiligheidsgordel ten alle tijden aan moesten houden! Dus wij lachen he… Want ja, dat gaat ook nergens over. Nou het is maar goed, dat ze erin zaten want het ging wel zo gruwelijk hard!!!!! En ik bedoel, in de piranja in Nederland word je nat gespetterd en dus valt het wel mee. Nou hier krijg je gewoon hele plassen water over je heen gekiept, zo hard dat het gaat. Ik was dan ook zeiknat en totaal doorweekt. Ik had mijn droge truitje in een plastic tasje gedaan, maar zelfs mijn truitje was nat!!!! Helaas had ik een dunne broek aan en een licht truitje, dus alles scheen door!!! Haha ik heb daarom ook maar een tas achter mijn heuptas gebonden, zodat in iedergeval niemand mijn charmante string kon zien haha. Na dit gebeuren hebben we besloten om maar met z’n allen bij elkaar te blijven en zijn we nog in 2 ander attracties gegaan (moet je nagaan hoe druk het was). We hebben daar trouwens ook nog iets grappigs meegemaakt. We stonden in de rij, moet dat neefje van Linda ineens plassen. Wij zouden ons kind ff uit de rij halen en snel laten plassen, maar nee, oma haalt een zakje uit haar tas, neefje ritst zijn broek open, hangt zijn slurfje buiten en pist in het zakje van oma!!!!! Niet alleen wij zagen dat, maar ook de rij voor ons!!! Hoezo voorschut hahahahaha. Iedereen liep daar trouwens met van die haarbanden met duivelsoren, of zo’n lichtkrans van een engel of weet ik veel wat nog meer op zijn hoofd. Dus die moesten wij natuurlijk ook kopen hahaha. Na het pretpark zijn we nog steak gaan eten. Ook hier moest dat neefje weer plassen. Niet dat ze naar binnen gaan om naar het toilet te gaan, maar nee, er kwam weer een zakje te voorschijn. Lekker smakelijk tijdens het eten, maar goed. Daarna zijn we richten huis gegaan. Linda (en wij trouwens ook) hadden niet goed geslapen met zijn drieen in 1 bed, dus had Linda maar besloten dat we in een hotel moesten slapen. Ze heeft voor ons een hotel geboekt (ook aan de luxe kant) en daar hebben we heerlijk in een queensize bed geslapen. (dat is dus een maatje kleiner als een kingsize). En we hebben dan ook heerlijk geslapen.

Zondag 12 maart
Na het ontbijt ging ik snel ff mijn financien bij werken, want anders wist ik straks niet meer waar ik mijn geld allemaal aan had uit gegeven. Ik kwam aan het einde 5 euro tekort. Achteraf gezien blijkt dat ze 5 euro (50.000 rp) hebben gestolen. Ik had mijn portomonee op mijn nachtkastje laten liggen en toen we onze kamer uitgingen waren er schoonmakers bij de buren bezig. 1 van hen is waarschijnlijk bij ons in de kamer geweest en heeft een briefje van 50.000 uit mijn portomonee gehaald. Mijn eigen schuld dus maar ik baalde er goed van. Natuurlijk kwam ik hier pas echt achter toen we alweer in Bandung waren, dus kon ik er niets meer aan doen. Helaas. Maar ik heb er weer van geleerd. Maar goed, verder waar ik was gebleven.
Nadat Linda ons had opgehaald zijn we nog naar een super grote mall gegaan waar we nog even hebben geshopt en een vriend van Linda hebben ontmoet. Daarna hebben we haar moeder opgehaald en zijn we naar Bandung gereden. Eerst nog even naar haar moeders huis waar ik mijn ring heb laten maken, die kapot was gegaan. Daarna nog naar haar huis (natuurlijk in een mooie villa wijk) en toen echt naar huis. We zijn nog even langs haar winkel in Bandung gegaan, maar helaas was het magazijn gesloten en konden we geen sandalen uitzoeken, maar aan de andere kant was dat maar goed ook want dat past toch niet meer in mijn koffer. ’s Avonds nog even op internet en toen snel naar bed.

Maandag 13 maart.
Vanochtend hebben we het errug druk gehad! We moesten van hot naar her. Eerst naar de bank om geld te pinnen, helaas was de pinautomaat niet bijgevuld dus zei de bank dat we maar moesten wachten. WACHTEN???? Daar hadden wij dus echt geen tijd voor, aangezien we een 5 minuten later bij de stichting zouden zijn om dat geld af te geven. En dus hebben we maar naar de stichting gebeld dat we later kwamen en na wat gemopper zijn we dan toch maar gaan wachten. Ze zeiden dat het een half uur zou duren, maar uiteindelijk was het in 10 minuten gepiept. Weet je hoe ze hier zo’n pin automaat vullen. De pinautomaat zit in de hal van binnenkomst waar daarnaast ook nog iedereen acceptgiro’s enzo staat in te vullen. Wel lopen er 2 bewakers rond en nog 1 die echt binnen de bank werkt. Nou die automaat wordt naar voren getrokken, er worden wat instelling veranderd. De deur naar de kluis gaat open, de cijfercode wordt gedraaid dan gaat de sleutel erin. De kluis gaat open, de geldkisten gaan open en het geld wordt eruit gehaald om het weer in de grote kluis te stoppen. En dat waar klanten in en uit lopen en terwijl het op dat moment stik druk was. Er hoeft maar 1 gek bij te lopen en ze hadden de bank met gemak kunnen overvallen. Maar goed. Nadat we dan eindelijk ons geld hadden, hebben we een betjak gepakt, waar we met zijn 2e maar net inpasten en die heeft ons afgezet bij de stichting. Toen vlug met de ankot naar de mall om een traktatie voor de kinderen te kopen aangezien het vandaag onze laatste dag is. Ik weet ook niet wat wij hebben, maar we pakten alweer de verkeerde ankot. Gelukkig zagen we het deze keer op tijd en was de schade te overzien. Na de mall vlug nog even naar een andere winkel om cdtjes te kopen waarop we de foto’s kunnen branden aangezien mijn computer raar doet en het lijkt erop dat ik een virus heb. Toen weer vlug naar huis, onze cakejes gepakt (die Thea voor ons had gemaakt, 50 stuks wel te verstaan) en daarna naar de pastoor om ons playback liedje op de usb-stick te zetten. Helaas duurde het downloaden wel een 3 kwartier dus hebben we dat maar af gekapt. Toen vlug naar school om daar ons afscheid tegemoet te gaan. Wij hebben in de diningroom nog snel Tarzan en Jane van Aqua ingestudeerd en toen was het dan tijd voor het grote feest.

De kinderen van iedere grade gingen met ons op de foto, als aandenken. En daarna kregen ze iets lekkers wat onder vol gejuich in ontvangst werd genomen. Daarna begon de 6th grade met een dansje. Errug grappig en alle kinderen waren ook erg enthousiast. Joelen en klappen dat hoorde er echt bij. Daarna de andere klas. Ook dat was erg leuk. Toen kwam er iets waar Nath en ik erg ontroerd door waren. 1 kind ging gitaar spelen en 2 andere (een jongen en een meisje) droegen een gedicht voor. Zo lief en zo mooi, dat wij er echt even wat traantjes van weg moesten pinken!! Ook dat ging niet zonder een gejoel van de kinderen, maar wel gemeend. Ik zag dat veel kinderen ook wilden dat wij bleven, en dat gaf ons een goed gevoel. Na nog wat meer optredens kregen we van de directie een presentje. We hebben een leuke tas en een kleine wayangpop gekregen. De mijne is iets minder mooi als die van Nath maar toch heeft het wel wat. Ook kregen we ons verslag (niet die van mr. Ronny maar wel die van mr. Slamet). Daarna moesten wij natuurlijk speechen. En toen was het echt time to say goodbye!
Maar natuurlijk niet nadat we met iedereen de polonaise hadden gedaan op het nummer Hey lekker ding van Frans Bauer hahaha….. Het was een groot succes hahaha.
Nadat iedereen nog een keer een traktatie hadden gehad kregen we nog wat cadeautjes van kinderen. Erg lief. Toen hadden we nog een evaluatie gesprek met de pastoor en Ms Melly (manager) en ms Christine (directeur). Ook dit verliep goed.

Daarna zijn we met Thea de tv’s op gaan halen. Achteraf bleek dat ze ook een bezorg service hebben maar goed. Dat hebben wij dan maar niet gedaan. Haha. Daarna vroeg naar bed, want morgen gaan we naar de scholen en daar hebben we erg veel zin in. Maar omdat ik me niet zo wil voelen als de vorige keer, heb ik maar besloten dat ik nu wel vroeg ga slapen. Hahaha.

Dinsdag 14 maart
Voor dit verslag, zie het losse verslag over de terugkeer naar de arme scholen.

Woensdag 15 maart
Vandaag was onze laatste dag in Bandung en we hadden het nog druk vandaag. ’s Ochtends druk, smiddags eten bij Novy. Nadat we hadden gegeten hebben we Ria meegenomen naar onze school. De kinderen waren super verbaasd dat wij er weer waren, aangezien we natuurlijk maandag al afscheid hadden genomen. We waren op school omdat we onze verslagen moesten laten ondertekenen en af moesten geven. Natuurlijk ook om het verslag van Ronny op te halen. Het bleek dat hij voor mij en Nathalie twee dezelfde verslagen had, die nauwelijks afwijkten van wat mr Slamet al had geschreven. Erg jammer, maar goed.
Wat trouwens ook leuk was. De kinderen geloofden niet dat Ria eigenlijk een Indonesische was. Tot ze tegen hun ging praten. Je had echt die gezichtjes moeten zien haha zo grappig.
Nadat we de kinderen nu echt voorgoed gedag hadden gezegd zijn we langs gegaan bij de pastoor. Daar hebben we ons verslag laten ondertekenen en hebben we nog even gekletst. Nadat we ook van hem afscheid hadden genomen was het dan echt tijd om te gaan. Trouwens mam, toen ik hem vroeg of hij een keer langskwam als hij in mei in Nederland is, heeft hij zichzelf uitgenodigd voor een lunch ofzo dus dan weet je dat haha!!!
Na school zijn we weer terug gaan naar Thea’s huisje om alle spullen te dumpen. Daarna nog snel naar de supermarkt, omdat we nog een bandje voor de videocamera bij moesten halen (Aangezien we het anders waarschijnlijk niet halen) en daarna nog lekker bij de Mac gegeten. Toen weer terug naar Thea want ik moest echt beginnen met het inpakken van mijn koffer. Nathalie was al vrijwel klaar en ik moest nog beginnen (ik heb dus echt een hekel aan mijn koffer inpakken en doe dat het liefst op het allerlaatste moment dus ja). Nathalie voelde zich niet lekker dus is ze even rustig aan gaan doen. Ik heb nog avond gegeten en toen bedachten we ons ineens dat we nog spelletjes die we van de Edah hadden gekregen zouden uitdelen aan de kinderen in de straat. Nathalie had al zoveel gewicht dat ze al wat in Bandung aan kleren en schoenen wilde laten dus ook dat ging mee. Eerst zouden we die kleren bij de mensen die aan het spoor wonen gaan afgeven om op de terugweg de kinderen blij te maken. Ondanks dat het al half 8 was lopen er altijd nog veel kleintjes op straat dus dat zou wel goed zitten. Omdat het al pikdonker was moesten we lang zoeken, maar uiteindelijk zagen we een aantal vrouwen bij het spoor zitten. En wij maar roepen, Bu… Ibu… bu??? Maar geen reactie. Tot Nathalie op het idee kwam om de tas omhoog te doen. Nou toen werden ze snel en dus werd de tas met vreugde in ontvangst genomen. Toen terug naar onze straat. Nathalie vroeg nog of we de kinderen zouden roepen. Ik zei, nee kijk maar, dat gaat vanzelf… En dus gaven we een spel aan 1 kind en ja hoor binnen 1 minuut stond zowat de hele wijk om ons heen .Jong en oud stond te dringen voor een spelletje. Toen onze zak eenmaal leeg was voelde we ons zo goed en we hadden nog zoveel spullen dat we nog maar een paar tassen hebben gehaald om uit te delen. En weer was het een groot succes. De kinderen en volwassenen duwde en trekte aan elkaar om maar zo dicht mogelijk bij ons te komen om een pen, gum, potlood of schrift te bemachtigen. Vooral de pennen waren erg in trek. Nadat we out of stock waren, om het zo maar te zeggen zijn we terug naar binnen gegaan. Nathalie voelde zich nog steeds niet lekker. Ik zat haar nog even vies te maken en dat hielp want nog voor ze naar de goot kon rennen spuugde ze alles uit. We hoopten dat ze zich nu beter zou voelen, maar dat was niet het geval en dus hebben we Nathalie het bed in gejaagd. En ook ik ben snel gaan slapen want morgen is de grote dag. Onze reis/vakantie naar Sumatra gaat beginnen.

Zo, dat waren dan onze belevenissen op Java. We hebben het er erg naar ons zin gehad. We zullen de kinderen van de school erg missen (ze zijn zo lief). Ook Thea en Louie die zo goed voor ons hebben gezorgd. En Ria die ons veel heeft verteld over vanalles en nog wat.

Deze periode van stage is een hele leerzame geweest. Ik ben dan ook erg blij dat ik dit heb mee mogen maken.

Nou het volgende en laatste verslag zal gaan over onze belevenissen in Sumatra.
Dus tot de volgende keer!!! (wat waarschijnlijk de zaterdag van onze thuiskomst zal zijn)

Kus van mij